مکروه

مجتهد حکم کرده مکروهند

چشم هایی که دلبری بلدند!

هادی قریشی

اشتباه

گذار آرد مه من گاه گاه از اشتباه اینجا

فدای اشتباهی کآرد او را گاه گاه اینجا

شهریار

دو بیت عاشقانه

سلام دوستان.

قطعه ی زیر رو تقدیم می کنم به شما.

سرکشیده ست بر فلک، داغم

دل بریده ست از تنم، روحم

آنقَدَر زخم دیده ام بانو

که به خون خفته قلب مجروحم!

هادی قریشی

رباعی زیبا

آن دوست که عهد دوستداری بشکست
می رفت و منش گرفته دامان در دست

می گفت که بعد از این به خوابم بینی
پنداشت که بعد از او مرا خوابی هست

رباعی

یک عمر به راه خود کشاندی ما را

بر آتش عشق خود نشاندی ما را

گیسوی خود آنگه که فشاندی بر دوش

جامی ز بلای خود چشاندی ما را

هادی قریشی

شعری از خودم

عاشق که می شوی دلت از دست می رود

از خواب و زخم و خاطره لبریز می شوی

همچون چنارهای غم انگیز کوچه ها

همسایه ی قدیمی پاییز می شوی

چشمان او ز هستیِ من هم فراتر است

حتی ستاره نیز به پایش نمی رسد

تحریم کرده چشمهای خودش را ز روی من

دیگر کسی به گرد بهایش نمی رسد

می خواستم که تن ندهم،جان به در بَرَم

اما درست لحظه ی آخر؛که دیر بود

جانی نمانده بود که راهی دگر روم

جانم به دست زلف شرورش اسیر بود

گفتم که ظالم از دل من روی بر متاب

من خسته ای شکسته و هجران کشیده ام

دیگر تمام زندگی ام رنگ شب شده

دیگر به لطف عشق،به آخر رسیده ام

باز آی و دردهای ستبرِ دل مرا

بنشین و یک به یک ، سرفرصت نظاره کن

بنشین که تا بگویمت از غم چه می کشم

ظالم بیا و بر غم ما نیز چاره کن

هر شب به یاد روی تو در خواب های خویش

با گام های خسته سفر می کنم به ماه

زنجیرِ بی نهایت زلفت مسیر من

جادوی چشم های سیاهت چراغ راه

آه ای دل ای دلِ زخمی صبور باش

اندوه عاشقی که به پایان نمی رسد

سرگرم زخمهای خودت باش و دم نزن

این زخمهای کهنه به درمان نمی رسد

حالا گرفته ای دل ما را به چنگ خویش

حالا کشیده ای تن ما را به بند عشق

دیگر هوای گریه امانم نمی دهد

آخر شدم به دست غمت پایبند عشق

برگرد تا که سحر تو دیوانه ام کند

تا بلکه روزگار سیاهم به سر رسد

عاشق که می شدم به هوای تو می شدم

ای کاش از حریم تو گاهی خبر رسد.

هادی قریشی

اوج احساس

شرجیِ شانه هام بوشهر است

چشم تو ابتدای خیسی ها

قلب من مهر آخرین سرباز

جلوی تیر انگلیسی ها

غزلِ سخت است...

خبر خیر تو از نقل رفیقان سخت است
حفظ حالات من و طعنه ی آنان سخت است

لحظه ی بغض نشد حفظ کنم چشمم را
در دل ابر نگهداری باران سخت است

کشتیِ کوچک من هر چه که محکم باشد
جستن از عرصه ی هول آور طوفان سخت است

ساده عاشق شده ام ساده تر از آن رسوا
شهره ی شهر شدن با تو چه آسان سخت است

ای که از کوچه ی ما می گذری ،معشوقه!
بی محلی سر این کوچه دو چندان سخت است

کوچه ی مهر سر نبش،کماکان باران...
دیدن حجله ی من اول آبان سخت است!!

کاظم بهمنی

تک بیت های سحرآمیز

به جهنم که شانه اتـــ  گم شد

زلفـــ خود را به دستـــ من بسپار !

منظور  از شانه،شانه ی موی سر می باشد

هادی قریشی