دقایقی با اشعار ناب
جرعه ای از دریای بی نهایت شعر پارسیدقایقی با اشعار ناب
جرعه ای از دریای بی نهایت شعر پارسی
پریشان روزگاری
مــن هــم از آن زلـف دارم یـادگـاری بـیـقـراری
روزگــاری دســت در زلــف پـریـشـان تـوام بـود
حــالــیــا پــامــالــم از دســت پــریـشـان روزگـاری
چــشــم پــرویــن فــلـک از آفـتـابـی خـیـره گـردد
مـاه مـن در چـشم من بین شیوه شب زنده داری
خود چو آهو گشتم از مردم فراری تاکنم رام
آهــوی چــشــم تــو ای آهــوی از مــردم فـراری
گــر نــمــی آئــی بــمــیـرم زانـکـه مـرگ بـی امـان را
بـر سـر بـالـیـن مـن جـنـگ است با چشم انتظاری
خـونـبـهـائـی کز تو خواهم گر به خاک من گذشتی
طـره مـشـکـیـن پـریـشـان کـن به رسم سوگواری
شــهــریــاری غــزل شــایــسـتـه مـن بـاشـد و بـس
غـیـر مـن کـس را در ایـن کشور نشاید شهریاری
شهریار