همیشه دلم شور می زند

شعر یه مقدار سنگینه.مواظب باشید!!

همیشه دلم شور می زند،همیشه همین اضطراب من

ترقّه ی ناگاه می شود که می ترکد روی خواب من

چه می شود آیا چه می شود؟به هر کس و هرجا که می رسم

همیشه همین پرسشِ من است،نمی رسد اما جواب من

مضرّت ذرات را بگو که  قدرت تخریب تا کجاست؟

تصور این آخرالزمان،گذشته ز حدِ نصاب من

نشانه ی ویرانیِ دو شهر به روی دلم مانده چون دو زخم

گواه به جنگ وجنون بس است،همین دل و این التهاب من

گشودن دالان به زیر خاک،کنام و نهانگاه اژدهاست

ز خوفه ی او تیره می شود زمین پر از آفتاب من

خدا اگر ازهسته ی نبات،خرابِ جهان را درست کرد

بشر کند از هسته ی جماد درستِ جهان را خراب من

دو روز دگر عید می رسد بگو که دلم شکوه کم کند

مگر که بنوشند تشنگان ز شعرِ روان تر ز آب من

همیشه دلم شور می زند اگرچه بگوید رفیقِ شوخ

که نغمه ی ماهور بایدش ز چنگ من و از رباب من

سیمین بهبهانی